قلب گل

عاشق لحظه هایی هستم که آدم ها با هم پیمان می بندند ...

عاشق پیمان های پاکشان ...

عاشق نیت هایشان ...

عاشق لحظه هایی که خداوند را شاهد میگیرند و عهدهای آسمانی می بندند ...

و آنگاه فرشته ها هم حسادت میکنند به پاکی این پیمان ها ...

قلب گل...

آدم های بیچاره ...

همش باید بترسن ...

چقدر باید آدمها بدون امید زندگی کنن ؟؟؟

کاش آدم ها میتونستن درد هم دیگه رو درک کنن ...

کاش آدم ها یاد میگرفتن اگر دردی دارن ، فقط اونو به خدا بگن ...

کاش اگر کسی نتونست معنی بازی نگاهشونو بفهمه ، میتونستن لااقل جلوی اشک هاشون رو بگیرن تا اینقدر تحقیر نشن ...

بسه دیگه ...

بسه این همه اندوه ...

قلب گل...

کاش آدم ها به حرفهایی که میزدن ایمان داشتن ...

اون وقت شاید دیگه فراموشی نمیگرفتن ...

فراموشی خیلی بده ...

خیلی بده که آدم یادش بره رویاهاش رو ...

اگر آدم ها رویاهاشون رو یادشون بره ، سخت میتونن خودشون رو بشناسن ...

اونوقته که دیگه با خودشون اونقدر غریبه میشن که ...

آهای آدم ها ......

پس کوشین ؟؟؟

بگردین دنبال رویاهاتون دیگه ...

مگه همینو نمیخواستید ؟؟؟

ولی تو رو خدا پیداشون کنید ...

تو جای خودشون بگردید دنبالشون ...

بیراهه نرید ...

قلب گل...

قلب گل...

فکر کنید که یه روز صبح ، از خواب بیدار می شید و میبینید که به جز شما هیچ کس توی خونه نیست ...

ناراحت میشید ... احتمالا کمی هم عصبانی و نهایتا شروع میکنید با تک تکشون تماس گرفتن ...

ولی هیچ کس جوابتون رو نمیده ...

حالا شاید متوجه شین که بی خبر بودن چه دردیه ...

کاش آدم ها یاد بگیرن که همدیگه رو بی خبر نذارن ...

حتی برای یک ساعت ...

حتی یک دقیقه ...

قلب گل...

دل آدم ها که از سنگ نیست ؟ هست ؟

آدم ها میتونن منتظر باشن ... نمیتونن ؟

بله ؛ میدونم ... می تونن .

اما یه وقت هایی انتظار خیلی سخت میشه ...

اونقدر که گاهی می ترسن مبادا بلایی سرشون بیاره این همه چشم انتظاری ...

خدایا کمک کن ...

به همه مون ...

قلب گل...

آدم ها هیچ وقت نمیتونن جای کس دیگه ای رو بگیرن * هیچ عاطفه ای هم به صاحبش اجازه نمیده  که جابگیزینی برای کسی بپذیره* پس توقع زیادیه که یه نفر بخواد جای یکی دیگه رو پر کنه* مثلا مثل اون بخنده ، مثل اون حرف بزنه ، مثل اون فکر کنه ، مثل اون ، مثل اون ، مثل اون.....     و بخواد بقیه هم اونو اینجوری فبول کنن*     متقابلا توقع خیلی بیشتریه که به نفر بخواد طرف مفابلش براش نقش آدم رویاهاش رو بازی کنه ...   باید باور  کرد که هر آدمی جایگاه خاص خودشو داره *        باید قبول کرد اکه هر آدمی رو باید تو  جایگاه خودش خواست*     پس چرا آدم ها معمولا دلشون میخواد به زور تو قلب بقیه قلب گل...

آدم ها نباید تنها بشن ...

انگار اگر تنها شن ، شیطون میاد سراغشون ...

اون وقته که دیگه یادشون میره خدایی دارن ...

فکرشون رو به هر جایی می فرستن ...

تنهایی ترسناکه ...

خیلی ترسناک ...

کسی که تنها بمونه کم کم می میره ...

کاش آدم ها یادشون بمونه که تنهایی فقط برای خدای بزرگه ...

پس چرا نمیفهمن ؟؟؟

چرا انقدر همه دوست دارن تنها بمونن؟؟؟

قلب گل...

یه وقتایی آدما خیلی عجیب می شن ...

مثلا بدون اینکه کسی رو دیده باشن ، ناخودآگاه دوستش دارن ، بهش اعتماد میکنن ، ... یا حتی عاشقش می شن ...

چرا ؟

چی باعث بوجود اومدن همچین حسی میشه ؟

اینکه حس کنی حالا داری به یه آدم دیگه ای فکر میکنی که تا حالا ندیدیش ؟

شاید حتی اون هم دنبال همین باشه !!!

گاهی آدم ها دنبال " یه آدم دیگه " میگردن ...

اما چطور فکر آدم ها به هم گره می خورند ؟؟؟

 

قلب گل...

امروز یه روز دیگه س ...

حتما از وقتی خورشید طلوع کرده ، تا همین حالا هزاران برگ از درخت افتاده ...

و هزاران میوه و گل جدید ، تازه شکوفه شدن ...

ما چی ؟

ما یه برگ افتاده هستیم ؟

یا یه شکوفه ی با طراوت که با طلوع خورشید ، چشمانش رو تو این دنیای پر از بدی به روی خالق بی همتاش باز کرده ؟

قلب گل...

چقدر محله ی آرام خودم را دوست دارم ... حتی هیاهو های هر روز همسایه هایمان هم برایم آشنایی لذت بخشی دارد ... آنقدر لذت بخش که حس امنیت میکنم ... احساس اینکه حالا همه را میشناسم ... عطر محبت بین تمام خانه ها پیچیده ... آنچنان که حتی دود ماشین ها هم چیزی از آن کم نمیکند ... من عاشق زادگاهم هستم ... عاشق محله ام، کوچه ای که خانه مان آنجاست و حتی مغازه ای که سر کوچه است ، اتحاد پانزده خانواده ای که در هر واحد ساختمان مان زندگی میکنند... و نهایتا ... من عاشق امنیت خانه ی کوچکمان هستم ... من از خدا ممنونم به خاطر این امنیت ... به خاطر آرامشی که خداوند به من و خانواده ام عطا کرده . قلب گل...

نمیشه آدم ها همیشه به این عقیده باشن که : " من باید برای خودم زندگی کنم "... گاهی " باید "برای دیگران زندگی کرد ... زیاد سخت نیست که حتی اگر ناراحت هستن ، باز هم به خاطر خوشحالی خانواده شون ، فقط یه لبخند کوچیک بزنن... زیاد سخت نیست که اگر تو اوج غم و اندوه ، وقتی دوستشون پشت خط تلفنه، با لحنی شاد و سرزنده باهاش برخورد کنن ؛ انگار دوست شون هم دلش گرفته بوده ... یا حتی اینکه وقتی حسابی ناامیدن ، توقع شون رو از بقیه کمتر کنن ... میدونم ... اونها هم آدم هستن ... حق دارن بخوان کسی باشه که تو اوج ناتوانی ، دلداری شون بده ... اما یه لحظه ... فقط برای یه لحظه فکر کنن به اینکه اگر ا قلب گل...

سلام *

من علاقه ی زیادی به این آهنگ که توسط کودکان گروه هنری سرودهای زندگی خونده شده دارم *

احتمالا شما هم دوست داشته باشین *

این پیوست دانلودش هست  :

 

^{http://uploadweb.ir/home/download/67544/94_gole_gandom_d_162806.mp3/}

 

برای خوندن متن ش هم  ، میتونین به ادامه ی مطلب نگاهی بندازین *

امیدوارم خدای متعال شادی رو مهمون ناخوانده ی همیشگی خونه ها تون کنه ...

قلب گل...

آدم ها اصلا عجیب نیستن !!! همه ی کارهاشون هم چه خوب و چه بد ، اصلا عجیب نیست ... چون آدم ها برای همین خوب یا بد بودن آفریده شدن ... تا انتخاب کنن خوب باشن یا بد ؟ تا بین رستگاری و تباهی یکی رو انتخاب کنن ... بخش عجیب قضیه اینجاست که چرا آدم های صاحب اراده ، چیزی رو انتخاب میکنن که با سرشت پاک شون مخالفه !!! عجیب تر از اون هم اینه که : " آدم ها فهمیدن چقدر زیاد تو کار های بدشون غرق شدن " اماهنوز هم دارن مقاومت میکنن ... یا احتمالا برعکس ؛ بهتر بگم : "وادادن !!! " خب معلومه سخته دیگه ؛ خوب بودن سخته ... اما بد بودن هم سخته ... بی احترامی به پدر و مادر سخته ، مسخره کردن دیگران سخت قلب گل...

خیلی کمتر از اونچه که آدم ها فکر می کنن ، فراموشی راحته ... اونقدر که اگر باورش کنن خودشون هم دیگه یادشون نمیاد که یه چیزی رو فراموش کردن ... اگر چه فراموشی همیشه معنای بخشیدن نداره ؛ اما آدم ها میتونن فراموش کنن و راحت آدم های دیگه رو ببخشن ... چون خودشون هم احتیاج دارن یه جایی بخشیده شن ... احتیاج دارن که یه جایی ، یه کسی فراموش کنه تلخی ها رو ... پس باید فراموش کنن ... چون اونقدر عمر نمی کنن ، که بتونن نصفش رو با کینه زندگی کنن ... " آدم ها احتیاج به بخشیدن و بخشیده شدن دارن "   قلب گل...